«فاطمه خزایی» پینگ‌پنگ‌باز جوان استان سیستان و بلوچستان با درخشش در مسابقات دسته برتر جوانان مقام نایب قهرمانی کشور را بدست آورد.

به گزارش خبرنگار سرویس ورزشی پایگاه اطلاع‌رسانی اصلاح، رقابتهای دسته برتر جوانان دختر کشور از روز دوشنبه 4 اردیبهشت‌ماه جاری با حضور 16 ورزشکار و به مدت 2 روز در قزوین برگزارگردید که «فاطمه خزایی» از استان سیستان و بلوچستان که برای اولین بار بود دراین رقابتها شرکت می‌کرد و به تازگی به رقابتهای دسته برتر کشور راه یافته بود، موفق شد با درخشش خیرەکننده و تنها با «1» امتیاز کمتر از نفر اول، ضمن کسب عنوان نایب قهرمانی تمام نگاه و توجه کارشناسان و مربیان این رشته را به خود و استان سیستان و بلوچستان جلب نماید.
«خزایی» یک روز قبل یعنی روز یکشنبه 3 اردیبهشت‌ماه با درخشش در رقابتهای آزاد جوانان دختر کشور که با حضور 45 ورزشکار در قزوین برگزار شد به مسابقات دسته برتر راه یافته بود و با اولین حضور خود در این دوره از بازیها موفق به کسب این عنوان با ارزش گردید.
در این مسابقات «سیده زهرا علوی» از ماهشهر خوزستان مقام قهرمانی و سولماز محمدپور از قزوین مقام سوم را کسب نمودند.

گفتگوی  پایگاه تخصصی پینگ پنگ ایران  با فاطمە خزایی

به همین مناسبت پایگاه تخصصی پینگ پنگ ایران مصاحبه زیر را با «فاطمه خزایی» که سابقه عضویت در تیم ملی نوجوانان ایران را نیز دارد انجام داده است:
پایگاه تخصصی پینگ‌پنگ: فاطمه خزایی دختر پینگ‌پنگ‌بازی که از منطقەی مظلوم و محروم سیستان و بلوچستان بارها توانسته است به عضویت تیمهای ملی درآید نیازمند توجه و تأمل مسئولان است.

در زیر مصاحبه بااین دختر قهرمان آمده است:

لطفا خودتان را معرفی فرمایید:
فاطمه حسین زاده خزائی (نگین خزائی) هستم متولد 21 فروردین ماه 1374 از سیستان و بلوچستان.

تنیس روی میز را از کی و چگونه شروع کردید؟
از نیمه دوم سال ۷۹ تمرینات برنامه ریزی شده خودم را زیر نظر پدرم آغاز نمودم، بطوریکه مرتب روزانه ۲ ساعت تمرین می‌کردم.

سابقه ورزشی خودتان را بگویید:
از سال سوم ابتدائی در مسابقات رسمی حضور پیدا کردم و در سال ۸۴ اولین مقام نایب قهرمان نونهالان کشوردر اراک و سال ۸۵ اولین مقام قهرمانی در اهواز را بدست آوردم و در مسابقات دانش‌آموزی مقطع راهنمایی و متوسطه نیز مقامهای متعددی کسب نمودەام که آخرین آن در سال ۸۹ درهمدان بودکه مقام قهرمانی دبیرستانهای کشور را بدست آوردم و به عضویت تیم ملی نوجوانان درآمدم و همراه سولماز محمدپور به سنگاپور اعزام شدیم و دو هفته نیز در تایلند اردو داشتیم.
در سال ۸۹ در قم به مقام قهرمانی نوجوانان کشور درانفرادی و دوبل دست پیدا کردم و عنوان قهرمانی سالهای 89 و90 بسیج کشور را نیز دارم.
 
از مربیان وشرایط تمرینی خود برای ما بگویید:
از وقتی شرایط حضور در مسابقات را پیدا نمودم یار تمرینی من برادرم بوده است که او نیز یکبار با آقای نوشاد عالمیان در اصفهان در دوبل قهرمان ایران شد. عنوان پنجم آموزشگاهها کشور و مقام دوم مسابقات باشگاهی نونهالان و نوجوانان کشور دراردبیل و عنوان سوم مسابقات منطقه هشت بزرگسالان در سال 1388 را نیز دارد.
اما با تمام استعداد و توان بعلت عدم حمایتهای جدی و باشگاهی تفاوت ما و آقای نوشاد عالمیان را خود ببینید و قضاوت کنید خلاصه از یک منطقەی محروم به دور از مسابقات منظم منطقەای و باشگاهی گرمای سوزان سرمای شدید طوفانهای شن که اگر دو روز درب سالن بسته باشد روز سوم گویی چندین سال است که در این محل کسی حتی درب آن را باز نکرده است و از همه مهمتر دوری راه ۲۰۰۰ کیلومتر فاصله با مرکز ایران و تهران در حالی که تمام شهرهای پینگ پنگی حول یک محور و نزدیک هم و نزدیک تهران در شرایط مسابقه هستند حتی برای تهیه یک رویەی راکت باید ۱۰ روز تا دو هفته منتظر دریافت سفارش باشیم قضاوت را به خود شما می‌گذاریم اگر توجه بیشتر به ما شود و برای جوانان دختر و پسر و پیشکسوتان و مربیان با تجربه ما شرایط عادلانەای ایجاد شود از تمرین کردن در همین سالن موزائیک فرش و پذیرایی کوچک منزل یبیشتر از ما خواهید شنید همکنون نیز پس از ۱۸ ماه دوری از مسابقات و تمرینات مستمر با کسب مقام نائب قهرمان مسابقات جوانان در قزوین ما خود را ثابت کردیم و اینک نوبت ....

شیرین‌ترین خاطرەی ورزشی خودتان را برای ما بگویید؟
در سال ۲۰۰۹ عضو تیم ملی نوجوانان در سنگاپور سال ۲۰۱۰ هم عضو تیم ملی دانش‌آموزی در مسابقات جهانی جمهوری چک بودم که برای کسب عنوان پنجم تا هشتم این بازیها برای حمایت از ملت مظلوم فلسطین با ورزشکاران رژیم صهیونیستی حاضر به مسابقه نشدم.
 
مقامهای بدست آمده خودتان را بیان کنید:
در سال ۸۷ نایب قهرمان مدارس راهنمایی زنجان- در سال ۸۷ نایب قهرمان نوجوانان قزوین در سال ۸۹ عضو تیم ملی و تیم ملی آموزشگاهی در سال ۸۹ قهرمان انرادی و دوبل نوجوانان در قم در سال ۸۹ و ۹۰ قهرمان بسیج دانش‌آموزی کشور نایب قهرمان باشگاههای کشور در قزوین باشیم و چندین و چند مقام کشوری دیگر درهفته حداقل ۵ جلسه و هر جلسه تقریباً ۳ ساعت در پذیرایی کوچک منزل با پدر و برادرم تمرین می‌کنم هرچند لازم است تمرینات بدن‌سازی و برنامەی تغذیه مفید و جدیدتری را  دنبال کنم.

چه حرفی با مسئولان دارید؟
در منطقەی محرومی مانند اینجا باید برای ما شرایطی ایجاد شود تا جوانان و نوجوانانی که علاقەمند به ورزش هستند و دوست دارند ما را به عنوان الگو داشته باشند مشکلات ما را نبینند چرا که در منطقەای که هم‌مرز با افغانستان و پاکستان هست، تهدید جوانان ما جدی است و چیزی به جز مواد مخدر از آن طرف مرز به داخل کشور که ما در ابتدای آن هستیم صادر نمی‌شود و در این منطقه حتی سینما و تفریحگاەهایی با شرایط خوب برای خانواده وجود ندارد و شدت گرما و سرما و طوفان و دوری راه هم یکی دیگر از علتهاست توجه به ورزش توجه به سلامت خانوادەها و جامعه است تا ان شاء الله این مرحلەی گذر را از مرحلەی نوجوانی را به سلامت بگذرانند و تنها گوشەنشیی را اختیار نکنند و جامعه و جوانان تفاوت یک دختر مرزنشین عضو تیم ملی و یک دختر معمولی را احساس کنند.

در پایان اگر حرفی برای گفتن دارید بیان کنید:
من از خانوادەام متشکرم که مانند یک کمپ پیشرفته این توانمندی را به مرحله عمل رساندند.آرزو دارم با کسب افتخار برای کشورم تمام زحمات آنان را به خوبی جبران کنم.